Dzień 459 – dopóki…
Dzisiejszy dzień upłynął na załatwianiu „Zlecenia na zaopatrzenie w środki pomocnicze”.
Jest to dość skomplikowana procedura, wymagająca tzw. pochodzenia, lekarz pierwszego kontaktu, NFZ, sklep z zaopatrzeniem medycznym.
Niestety dla osoby mającej problemy z poruszaniem jak ja jest to wyzwanie.
Była ze mną Patrycja, w razie tzw. „W”.
Ale dopóki jeszcze ciągam nogami, staram się być samodzielny.
Nie ważne ile to trwało, ważne, że załatwiłem:)
Dzień 457 – Znieczulica czy przepisy?
Kolejny przykład na traktowanie nas chorych na stwardnienie rozsiane przedmiotowo!
Dzień 456 – Wola Walki!
Felieton, który pojawił się we wczorajszych Faktach wrocławskich.
Źródło:
http://www.tvp.pl/wroclaw/informacyjne/fakty-/wideo/30082012-g2145/8401176
Dzień 453 – płać i płacz…
Brak środków na wszystko o leczeniu nowotworu mogę zapomnieć nigdy nie zbiorę tak dużej kwoty, nie mam na rehabilitację, zaczynam wątpić w sens wszystkiego co robię.
Myśląc realnie, jak długo jeszcze pociągnę to swoje życie, na ile wystarczy sił i determinacji do walki, ile osób zechce mi pomóc?!
Koszty chorowania na SM i nowotwór są kosmiczne, a MZ i NFZ nie obchodzi, że bez leczenia i rehabilitacji nie mam szans.
Te instytucje są bezwzględne – chcesz żyć… płać i płacz, a ja się pytam z czego?!
Dzień 452 – jest jak jest…
Znacznie się ochłodziło i w końcu jest czym oddychać, mój organizm to docenia:)
Odwdzięczając się brakiem zawrotów głowy i jakby większą stabilnością.
Brakuje mi fachowej rehabilitacji, niestety brak środków na takie luksusy.
Sam pracuję ze swoimi słabościami, jest jak jest…
