Zespół naukowców z Gray Institute for Radiation Oncology and Biology przy Oxford University zwrócił uwagę na białko gamma-H2AX, które jest wytwarzane w odpowiedzi na uszkodzenie DNA. Uszkodzenie DNA może być jednym z pierwszych etapów prowadzących do przekształcenia się zdrowej komórki w komórkę nowotworową.

Badacze posłużyli się przeciwciałem wiążącym się z gamma-H2AX i zdolnym do odszukania go w organizmie. Do przeciwciała dodano niewielką ilość materiału radioaktywnego. Dzięki temu, aby wykryć potencjalny nowotwór wystarczyło znaleźć miejsce promieniujące silniej niż reszta organizmu.

Przeciwciała podano genetycznie zmodyfikowanym myszom, wyjątkowo podatnym na różnego rodzaju nowotwory. Gdy myszy miały od 90 do 100 dni, wykryto u nich podejrzane nagromadzenia przeciwciał. Gdy miały 120 dni, w miejscach tych pojawiły się guzy.

Autorzy badań uważają, że w ten sposób można by wykrywać u ludzi na przykład raka piersi, płuc, skóry, nerek i pęcherza. Wystarczyłoby zwiększyć dawkę izotopu, aby w podobny sposób niszczyć nowotwory we wczesnym stadium rozwoju, selektywnie je napromieniowując. Komórki z uszkodzonym DNA pod wpływem promieniowania ulegałyby dalszym uszkodzeniom, przyciągającym jeszcze więcej przeciwciał – aż do zniszczenia guza. Jednak dopracowanie metody wymaga jeszcze długotrwałych badań.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

Specjaliści podkreślali, że chorzy nie zawsze jednakowo reaguje na tę samą terapię. – Postęp w genetyce sprawił, że coraz lepiej potrafimy to określić dzięki molekularnym badaniom rozpoznawania nowotworów – powiedział 30 października prof. Włodzimierz Olszewski, patolog Centrum Onkologii w Warszawie.

Złośliwa zmiana nowotworowa powstaje na skutek nagromadzenia mutacji genetycznych w prawidłowej komórce. Wykrycie jakiego są one rodzaju pozwala lepiej dostosować terapię do konkretnego chorego. Przykładem jest mutacja o nazwie HER2 występująca u 20 proc. kobiet chorych na raka piersi.

Prof. Olszewski powiedział, że w naszym kraju nie ma już z tym problemu, gdyż na terenie kraju jest 30 pracowni zajmujących się oznaczeniem tej mutacji. W ubiegłym roku objęto tymi badaniami wszystkie pacjentki. Gorzej jest z innymi rodzajami nowotworów. Zbyt mało jest pracowni molekularnych zajmujących się na przykład rakiem płuca i rakiem jelita grubego.

– Terapia celowa nie jest pustosłowiem, gdyż wyraźnie poprawia wyniki leczenia tych chorych, którzy się do niej kwalifikują – powiedział prof. Maciej Krzakowski, konsultant krajowy w dziedzinie onkologii klinicznej. Dodał, że dzięki badaniom molekularnym można też ocenić jak bardzo agresywny jest nowotwór i jakie są szanse chorego. Badania te powinny być zatem rozwijane, by można było objąć nimi wszystkich chorych.

Prof. Wiesław Jędrzejczak, konsultant krajowy w dziedzinie hematologii, powiedział, że chorzy na nowotwory krwi mają w naszym kraju dostęp do wszystkich najważniejszych leków w tego rodzaju jednostkach chorobowych. Dodał, że polska hematologia reprezentuje poziom światowy.

– Skuteczność leczenia w znacznym stopniu zależy jednak od ośrodka, w którym leczy się chory – powiedział dr Janusz Meder, prezes Polskiej Unii Onkologii. Najlepsze efekty uzyskuje się w tzw. ośrodkach referencyjnych, specjalizujących się w leczeniu nowotworów. W całym kraju jest 26 takich pełnoprofilowych placówek onkologicznych dla dorosłych i 15 dla dzieci. Leczeniem wszystkich chorych na raka zajmuje się prawie 500 szpitali.

Według prof. Magdaleny Bielskiej-Lasoty z Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego PZH, na dobrym poziomie jest również leczenie nowotworów rzadkich. W naszym kraju na 186 rodzajów takich nowotworów choruje 41 tys. osób, czyli 22 proc. wszystkich chorych onkologicznie. Pięcioletnie przeżycia uzyskuje się u 48 proc. pacjentów, tyle samo ile wynosi średnia w krajach UE. Jej zdaniem, skuteczność leczenia byłaby jeszcze wyższa, gdyby wszyscy chorzy mogli być leczeni w ośrodkach referencyjnych.

– Niedostateczne jest natomiast leczenie wspomagające – alarmował dr Jerzy Jarosz z Centrum Onkologii w Warszawie. Przede wszystkim dlatego, że zbyt mało stosujemy opioidowych leków przeciwbólowych. Wykorzystanie tych środków jest wciąż aż pięciokrotnie niższe niż w większości innych krajów europejskich, takich jak Wielka Brytania, Niemcy i Szwecja.

źródło Rynek Zdrowia