Dzień 369 – póki tchu w piersi…
Na przekór wszystkiemu i niektórym, przygotowuję do udziału w Pucharze Świata „Szabla Kilińskiego” w lipcu w Warszawie, wystartuję we florecie i szpadzie.
Szermierka to najlepsza dla mnie rehabilitacja aktywna i odskocznia psychiczna od zwariowania z bezradności. Gdyby nie treningi to pewnie bym oszalał siedząc i zamartwiając się co będzie, jak będzie. Już rok temu byłem „otępiałym warzywem” i zbyt dobrze wiem co się ze mną stanie bez właściwego leczenia.
Dlatego póki tchu w piersi, bez względu na cierpienie, przeciwności losu wystartuję na tym turnieju i pokaże, że jeszcze żyję!!!!
Dzień 360 – Bieg z dedykacją:)
Wielkie podziękowania dla drużyn Przeglądu Sportowego, które dedykowały swój bieg na propagowanie pomocy w mojej walce o życie!
Równie wielkie podziękowania dla Asi i osób zaangażowanych w akcję informacyjną! http://www.accreoekiden.pl/
Dzień 332 – en garde…
dwóch na jednego to banda łysego, mimo nierównych szans staję do walki -)——–
Mam dwóch śmiertelnych przeciwników, ale bez walki się nie poddam!
Nie biorę pod uwagę przegranej, chodzę na treningi, które pozwalają zapomnieć.
Po raz kolejny szermierka jest moim najlepszym rehabilitantem.
Dzień 327 – na chodzie…
Mimo wczorajszej dużej aktywności, dziś rano nie miałem problemu z uruchomieniem się 🙂
Do południa załatwiłem sprawy urzędowe i nawet obyło się bez zgrzytów urzędniczych. A popołudniu z przyjemnością poszedłem na trening-rehabilitację szermierką.
Dzięki szermierce zapominam o wszystkim co złe i dziś po raz kolejny tego doświadczyłem 🙂
Dzień 326 – IKS Leszno:)
Jak zwykle gościnni szermierze z IKS Leszno byli dziś moimi sparing partnerami.
Wojtek i Marcin stawili się na planszy specjalnie dla mnie, za co im bardzo dziękuję. Nie było trzeciego muszkietera Maćka, którego pozdrawiam, a który jest po za Lesznem i nie mógł przyjechać.
I znów mam za sobą dzień pełen pozytywnych wrażeń:)
