Dzień 822 – same pozytywy…
Po pierwsze dziś spotkałem się z Elżbietą i Alkiem Kłak 🙂
Dla niewtajemniczonych kim jest Alek http://jacekgaworski.pl/index.php/2013/03/dzien-666-srebrny-medal-aleksandra-klaka-z-io-barcelona-92-w-pilce-noznej/
To bardzo pozytywni ludzie, spotkanie z nimi dało mi dużo pozytywnej energii.
Po drugie zostałem zaproszony na wręczenie nagrody od marszałka Dolnego Śląska.
http://www.wroclaw.sport.pl/sport-wroclaw/1,123440,14535539,Fajdek__Malachowski_i_inni_wybitni_sportowi_medalisci.html
Po trzecie na leczenie mam już 10.000zł!
Dzień 818 – Tvn 24.pl
„Moje życie drugi raz zostało wycenione”. Sportowiec zbiera na leczenie nowotworu
– Po raz drugi moje życie ma konkretną cenę. Cały czas walczę, ale bez wsparcia osób o dobrym sercu przegram. Dlatego proszę o wsparcie mnie w walce z chorobami i czasem. Mam dwa tygodnie, by uzbierać 300 tys. zł na podjęcie się eksperymentalnego leczenia w Bostonie – apeluje.
„Mówi się, że życie jest bezcenne”
Jacek Gaworski przez 22 lata uprawiał wyczynowo szermierkę. Jako florecista zdobył dziesiątki medali. Był mistrzem Polski, członkiem kadry narodowej i olimpijskiej. Choroba zaatakowała go nagle w 2004 roku. Diagnozą było stwardnienie rozsiane. Tak jak kiedyś na planszy, stanął do walki z chorobą.
– W czerwcu 2011 roku rozpocząłem terapię lekiem nowej generacji. Miesięczna dawka kosztuje 9100 zł. Niestety mam postać stwardnienia rozsianego wtórnie postępującą. Z tego powodu moje leczenie nie jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Mówi się, że życie jest bezcenne. Miesiąc mojego życia został wyceniony na 9 tys. zł – mówi Jacek Gaworski.
Nowotwór zaatakował rdzeń
Dzięki terapii sportowiec wrócił do uprawiania szermierki z tym, że teraz walczy na wózku inwalidzkim. Znów godnie reprezentuje Polskę na planszach świata.
W kwietniu 2012 roku u pana Jacka zdiagnozowano drugą ciężką chorobę – nowotwór mnogi rdzenia. Ze względu na lokalizację, ilość guzów nowotworowych oraz obciążenie ciężką postacją stwardnienia rozsianego, odmówiono mu leczenia w Polsce.
– Lekarze powiedzieli wprost, że nie mają doświadczenia z tego typu nowotworem i nie podejmą się leczenia. Za to pomogli mi lekarze z kliniki w Berlinie – opowiada szermierz.
Nie uzbierali pieniędzy, przerwali leczenie
Koszty terapii w Berlinie były ogromne. Pierwszy etap kosztował 20 tys. euro. Kolejne miały być równie kosztowne.
– Po raz drugi okazało się, że moje życie ma konkretną cenę. Po pierwszej operacji usunięcia guzów wyznaczono termin na drugi etap leczenia. W ciągu 4 miesięcy znowu musieliśmy uzbierać blisko 150 tys. zł. Niestety, mimo aukcji, zbiórek i licytacji nie udało się i nie mogliśmy się podjąć kontynuacji – wspomina Gaworski.
Okazało, że na kontynuację tej formy terapii jest już za późno. Lekarze rozkładali ręce, bo guzy rosły i naświetlanie byłoby już niewystarczające.
– Dlatego poprosiliśmy ich o jakąkolwiek pomoc. Szukaliśmy ratunku wszędzie i wtedy skierowano nas do kliniki w Bostonie na eksperymentalne leczenie. To jedyna możliwość ratunku dla mojego męża – mówi Elżbieta Gaworska, żona sportowca.
Ostatnia szansa w Bostonie
Dzięki profesorom z Berlina klinika w Stanach w ostatnim momencie dopisała Jacka do listy pacjentów, którzy mogą wziąć udział w eksperymentalnym leczeniu.
– Dostali wszelkie możliwe badania, wycinki i stwierdzili, że się nadaję. Zaświeciło się światełko. Mieliśmy już chwile zwątpienia, ale taki mam charakter, że walczę do samego końca. Problem w tym, że 300 tys. zł to dla nas kwota niewyobrażalna. Jeżeli nie zdążymy do połowy września uzbierać pieniędzy to lek nie zostanie mi podany, bo w momencie patentowania eksperymentalnego leku klinika nie może już dopisywać pacjentów na listę – wyjaśnia Gaworski.
Na koncie tylko 4 tys. zł
– Cena mojego miesięcznego życia nadal jest bardzo wysoka. Leki, rehabilitacja pochłaniają wszystkie nasze oszczędności. Stwardnienie rozsiane i nowotwór to coś czego się niespodziewałem. W jakimś stopniu udało się, że SM nie rozwija się tak szybko. I nie poddam się także w walce z nowotworem – dodaje szermierz.
W tej chwili z potrzebnych 300 tys. zł na leczenie Gaworscy uzbierali tylko 4 tys. zł.
– Choroba postępuje, a czasu jest niewiele. Dlatego Jacek musi jak najszybciej rozpocząć leczenie. Chciałabym, żeby mój mąż doczekał się ślubu córki czy narodzin naszych wnuków – mówi Gaworska. – Szermierka zawsze była dla niego motywacją do życia. Nawet gdy choroba postępowała Jacek startował w zawodach. Ostatnio wrócił z Mistrzostw Świata w Budapeszie. Wierzę, że tak samo jak w zawodach mąż będzie walczył z chorobą i uda mu się ją chociaż po części pokonać – kwituje pani Elżbieta.
Osoby, które chcą wspomóc w walce z chorobą Jacka Gaworskiego mogą wpłacać pieniądze na konto podane na stronie internetowej sportowca w zakładce „pomoc”.
Autor: Marta Balukiewicz / Źródło: TVN 24 Wrocław 30 sierpnia 2013,
Dzień 811 – Szacunek…
” Szacunek zdobywamy szanując innych”
Dzień 807 – Słowo Sportowe…
Rozmowa z Jackiem Gaworskim, florecistą chorym na stwardnienie rozsiane i nowotwór rdzenia kręgowego
… właśnie tak można, a nawet trzeba o nim mówić. Nie stoi w blasku fleszy, przed kamerami, a jednak, każdy kto pozna jego historię jest poruszony. Pomimo stwardnienia rozsianego i postępującego nowotworu rdzenia kręgowego florecista Jacek Gaworski wystartował w szermierczych mistrzostwach świata w Budapeszcie. Czas jednak wrócić do kraju i szarej rzeczywistości. A ta bywa przygnębiająca. W ciągu miesiąca florecista musi zebrać 300 000 zł, żeby uratować swoje życie.
Zmęczony po mistrzostwach?
JACEK GAWORSKI: – Powoli dochodzę do siebie. Ale nie ukrywam, że było ciężko. Męcząca podróż autokarem w jedną i drugą stronę, zawody. Trochę brakowało siły. Tak więc zmęczony, ale szczęśliwy.
Szczęśliwy, ale lekki niedosyt pozostał?
– Właśnie. Zwłaszcza jeżeli chodzi o drużynowy turniej floretu. Otarliśmy się o medal. W meczu półfinałowym wygrywaliśmy już 38:32 (walczy się do 45). Niestety, poniosły nerwy. Obaj przeciwnicy dostawali trafienia karne za nieprzepisowe zachowanie, czyli podnoszenie się na wózkach. Wtedy zaczęła się prawdziwa wojna nerwów. Przegraliśmy i ostatecznie skończyliśmy zawody na 4. miejscu.
A turniej drużynowy?
– Startowałem w szpadzie i we florecie. Na pierwszy ogień szpada. W fazie grupowej walczyło mi się bardzo dobrze. Wygrałem cztery walki, a dwie przegrałem. Później niestety trafiłem na bardzo dobrego Brazylijczyka. Cały problem w szpadzie dla mnie polega na tym, że jako florecista dostaję bardzo dużo trafień w rękę. Tak było im tym razem. Trzy razy oberwałem tak mocno, że na drugi dzień ledwo trzymałem floret w ręce.
Ale dzielnie walczyłeś…
Starałem się. Troszkę nie popisałem się w grupach. Wygrałem trzy walki i trzy przegrałem. Później zwyciężyłem w pierwszym pojedynku pucharowym. Niestety o awans do czołowej ósemki przegrałem z Chińczykiem Hu, który zresztą później wygrał całe mistrzostwa. Niedosyt pozostał, ale jestem bardzo szczęśliwy, że udało mi się pojechać, zobaczyć to wszystko.
Sama organizacja zawodów?
– Rewelacyjne było to, że wszystko znajdowało się w jednym obiekcie. Mogłem się szybko przemieszczać ze swojej sali na salę, w której walczyli pełnosprawni. Było super, bo mogłem ich dopingować, przypomnieć sobie, jak to jest na zawodach tej rangi, odnowić stare znajomości, zapomnieć o chorobie. Co mi się nie podobało? Właściwe to była jedna rzecz. Zawody floretowe były prawie o 2 h opóźnione. Kiedy rano przyjechaliśmy na salę okazało się, że sędziowie strajkują. Jednak nie popsuło to całego obrazu mistrzostw.
Zawody się skończyły, trzeba było wrócić, co teraz?
– Przede wszystkim muszę odpocząć, trochę też od szermierki, dlatego postanowiłem, że w najbliższym czasie będę codziennie chodził na basen. Mam już za sobą parę treningów i muszę przyznać, że reaguję rewelacyjnie. Mięśnie się rozluźniły. A jeżeli chodzi o leczenie, no cóż… czeka nas kolejna batalia. Był moment kiedy chciałem się poddać, ale żona i córka nie chcą mi na to pozwolić. Tak naprawdę to mam przed sobą ostatnią szansę na uratowanie życia. Kliniki w Niemczech i Bostonie zaproponowały mi eksperymentalne leczenie. Jego koszt to 300 tys. zł. Mamy deklarację firmy BUDIMEX, że jeżeli uzbieramy 200 tys. zł, to firma ta dołoży wówczas 100 tys. Zdaję sobie sprawę z tego, w jak trudnej sytuacji jestem, dlatego zacząłem myśleć o tym, żeby skorzystać z pomocy psychologa. Zobaczymy, jak to wszystko się ułoży.
Rozmawiała
ALEKSANDRA
SZUMSKA
