Dzień 654 – wyczekiwany poniedziałek…

Jacek się bardzo stara nadrabiać miną, ale na pierwszy rzut oka widać totalne umęczenie.

Pomimo branych leków ciągle boli go głowa i ciągnie na wymioty. Stara się żartować a jedyne na co zapala mu się błysk w oczach to  myśl o treningach i szermierce. Dlatego pierwsze pytanie na rozmowę do profesora zapisane na kartce żeby nie zapomnieć 🙂 to kiedy mogę wrócić do treningów? Myślę że i bez zapisywania to jedno Jacek by spamiętał 🙂

Jesteśmy po rozmowie, niestety Jacek będzie wypisany najwcześniej w piątek. Powrót do treningów zależy od gojenia ran tej wewnętrznej i zewnętrznej. Ciągle jest zagrożenie wypływania płynu mózgowo-rdzeniowego, krwotoku i szeregu innych komplikacji. Profesor powiedział, że muszą stale obserwować rany.

Ze względu na duży zakres operacji i całkowite usunięcie największych guzów, ingerencja była bardzo duża, a nerwy podrażnione.
Wypłynięcie podczas operacji dużej ilości płynu mózgowo rdzeniowego dodatkowo komplikuje sprawę. Ponadto zastosowano jakieś specjalne zespolenie kręgów (czytaj najpierw powycinali żeby dostać się do rdzenia a potem poskładali jak puzzle) tylko, że zrobili to z zegarmistrzowską precyzją i określają jako „perfekt”.

Po powrocie do Polski konieczna będzie specjalistyczna rehabilitacja, ale to wszystko napiszą w wypisie. Wyniku z histopatologii jeszcze nie ma ale Profesor powiedział, że guzów do leczenia celowanego jest 29.

Leczenie powinno się rozpocząć za 8 tygodni, oczywiście zapytaliśmy o koszt, odpowiedział, że od wyniku hist-pat będzie wiadomo jaką metodę zastosują i wówczas będzie można oszacować wstępnie koszty. Tym bardziej, że już teraz życie pokazało iż wszelkie wyliczenia mogą być tylko wstępne. Jacek miał leżeć na oddziale 7 dni i na tyle wyceniono koszty, a tu trzeba zostać dłużej. Tuż przed operacją konieczne było wykonanie szeregu badań, podczas operacji niestety wystąpiły komplikacje, których jak zaznaczono na piśmie  nie brano pod uwagę robiąc wycenę. Jak zwykle samo życie, nic nie da się przewidzieć na 100%.

I tak dziękujemy Bogu że nie ma żadnych paraliżów. Przed operacją kiedy lekarz pokazał nam na rezonansie guzy przytwierdzone do rdzenia, które były pilne do usunięcia bo zagrażały życiu Jacka, baliśmy się najgorszego.

Najważniejsze, że rozpoczęto leczenie dzięki, któremu Jacek ma szansę na życie 🙂

Oby do piątku…

Dzień 653 – niedziela

Niedziela minęła pod znakiem osłabienia…

Lekarz powiedział: „po tak ciężkiej operacji i tak dużej ingerencji w newralgiczne miejsce organizmu można się spodziewać znacznego osłabienia.”

Pocieszające jest to, że taki stan jest znakiem tego, że organizm walczy i się regeneruje czym chwilowo się wyczerpał. Jedyne co nas pociesza to to, że jutro poniedziałek i o 15.00 rozmowa z Profesorem. Mamy nadzieję, że zgodnie z planem dowiemy się, że we wtorek do domu 🙂

Dzień 652 – spacery…

Stan Jacka sukcesywnie się poprawia. Do południa jeszcze bardzo bolała go głowa. Około 14:00 nastąpił przełom i ból ustępował, znaczy to, że organizm się regeneruje, lekarze są z tego powodu zadowoleni.

Dzień 651 – jest lepiej:)

Dziś jest znacznie lepiej 🙂 Jacek przestał wymiotować wkońcu zaczął jeść i pić.

Jeszcze bardzo boli go głowa, ale to ciągle skutki uboczne niewyrówniania poziomu płynu mózgowo-rdzeniowego.

Wisienką na torcie było przyjście fizjoterapeutki i po serii testów postawienie Jacka na nogi. Gdy podczas pierwszego „spaceru” fizjoterapeutka zapytała Jacka jak się czuje, on odpowiedział, że brakuje mu teraz tylko maski i floretu 🙂 Najpierw chodził z chodzikiem na kółkach, popołudniu po elektroterapii wymienono chodzik na kule.

Jeszcze  jest bardzo słaby i dużo śpi ale teraz jesteśmy o niego spokojne. W poniedziałek o 15:00 jesteśmy umówieni na konsultację z profesorem, pytań mam do niego tyle, że muszę je sobie zapisać żeby nic mi nie umknęło.

Dziś po pięciu dniach końcu zasnę spokojnie 🙂

Dzień 650 – po operacji

Operacja zakończyła się o 21:30, kilka minut po 22 Jacek był na sali.

To była ciężka noc, przed jak się okazało równie ciężkim dniem. Ale zacznę od najważniejszego lekarze są zadowoleni z pierwszego etapu leczenia nowotworów. Usunięto guzy bezpośrednio zagrażające życiu Jacka. Dzięki temu lekarze jak na razie wstępnie zadeklarowali możliwość celowanego leczenia pozostałych kilkudziesięciu guzów nowotworowych.

Teraz decydujące 48 godzin. Jacek bardzo źle zniósł operacje, cały czas wymiotuje i śpi. Lekarz powiedział że jedyna komplikacja jaka wystąpiła to wypłyniecie dużej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego i z tego też powodu jego stan jest poważny. Stale ma podłączone dwie kroplówki do obu rąk i jest monitorowany. Jest bardzo słaby, ale stara się mieć dobra minę. Cieszy się ze nie jest sparaliżowany bo tego bał się najbardziej.

Jutro lub w poniedziałek rozmowa z profesorem o szczegółach operacji jej efekcie oraz rokowaniu co do kolejnych etapów leczenia.

Wierzymy, że z każdym dniem bedzie lepiej dziękujemy za słowa wsparcia, za to że z nami Jesteście 🙂