Dzień 924 – Zuźka śpi…
I tylko wtedy jest grzecznym kotkiem 😉
Dzień 921,922 – byle do przodu…
Dochodzę do siebie, opuchlizna po lekowa ładnie schodzi.
Byłem na basenie, pływanie jest swoistym oczyszczeniem dla mojego organizmu.
Jestem pewien, że posiadam resztki mięśni jedynie dzięki szermierce i pływaniu.
Gdyby nie rehabilitacja aktywna już od dawna na stałe siedziałbym na wózku,a tak tylko od czasu do czasu jeżdżę „karetą”.
Ogólnie czuję się dobrze, odczuwam jeszcze skutki uboczne terapii i zapewne jeszcze długo będę je czuł, ale nic to.
To żadna cena za czas życia jaki dało mi leczenie, a jakiego jeszcze kilka miesięcy temu nie miałem.
W ostatnim czasie znacznie pogorszyła mi się pamięć, co prawda krótkotrwałą mam od dawna uszkodzoną przez sm, ale tak źle jak jest teraz to jeszcze nie było.
Bez walki się nie poddam 🙂
w ramach ćwiczenia pamięci fota, jak bylem piękny,młody i zdrowy 😉
Dzień 920 – regeneracja…
Koto & dogo terapia poszpitalna 🙂
Dzień 918,919 – terapia zakończona…
Ostatni cykl minął mi błyskawicznie, nim się obejrzałem już byliśmy w domu.
Większość czasu spałem, pewnie dlatego czas leciał szybciej.
Ela jak zwykle czuwała przy mnie, widzę jak bardzo jest zmęczona, tyle spraw jest na jej głowie.
Mimo niesamowitego obciążenia uśmiech nie schodzi z jej ust, podziwiam ją, a zespół szpitala ją uwielbia.
Przez te kilka miesięcy zaprzyjaźniliśmy się z personelem i lekarzami w klinice.
Jeszcze się nie żegnaliśmy gdyż przede mną najważniejsza wizyta z kompleksowymi badaniami, która będzie tuż przed Świętami.
Co ma być to będzie, a będzie dobrze, inaczej być nie może 🙂
Dzień 917 – Mikołaj…
Pisze Pani do Mikołaja: Kochany Mikołaju w tym roku na Święta poproszę grubą kasę i chude ciało.
Tylko się nie pomyl ! Tak jak w zeszłym roku!
A ja na Mikołaja mam ostatni cykl terapii leczenia raka.
Wam życzę wspaniałych prezentów od „siwego starca” 🙂
