Dzień 863 – wróciliśmy…

Jesteśmy w domu 🙂
Powrót ze szpitala dla Jacka w zasadzie nie istnieje, śpi całą drogę i budzi się w domu.
Teraz znów śpi, ale nim zasnął słyszał jak rozmawiałam z Patrycją przez fcb.
Słysząc naszą rozmowę bardzo się wzruszył.
Ja do tej pory nie mogę znaleźć sobie miejsca i powiem Wam jedno, Pani Dykiel miała świętą rację.
Podłość ludzka nie zna granic!
Na szczęście tych Dobrych Ludzi jest więcej 🙂